Το άγαλμα της Σαπφούς στην Αθήνα φιλοτεχνήθηκε από τον Antoine Bourdelle και βρίσκεται στο Ίδρυμα Ωνάση. Η Σαπφώ (~ 630 – 570 π.Χ.), ήταν Ελληνίδα λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, ιδιαίτερα γνωστή από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Η Σαπφώ έγραψε ερωτικά ποιήματα, ύμνους στους θεούς και επιθαλάμια (γαμήλια τραγούδια). Η ποίησή της χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό και έντονα συναισθήματα. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της. Είναι πιθανό ότι γεννήθηκε στην Ερεσό της Λέσβου. Ήταν σύγχρονη του Αλκαίου και του Πιττακού. Γεννήθηκε από αριστοκρατική οικογένεια στο νησί της Λέσβου κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πολιτιστικής άνθησης στην περιοχή. Όταν η αριστοκρατία του νησιού εξορίστηκε από τη Μυτιλήνη λόγω πολιτικών αναταραχών, η Σαπφώ κατέφυγε στη Σικελία. Αργότερα, μετά την πτώση της τυραννίας, επέστρεψε στη Λέσβο και συγκέντρωσε γύρω της νεαρές γυναίκες από την αριστοκρατία του νησιού και τις πόλεις της Μικράς Ασίας για να τις διδάξει τις τέχνες της μουσικής και της ποίησης, στην υπηρεσία της Αφροδίτης και των Μουσών. Ο φιλόσοφος Μάξιμος της Τύρου (2ο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ.) την περιγράφει ως μικρόσωμη και μελαχρινή. Θεωρούνταν ομοφυλόφιλη, και αυτός ο προσδιορισμός συνοδεύει την ποιήτρια μέχρι σήμερα. Στη σύγχρονη εποχή, ο λεσβιακός έρωτας έχει επίσης συνδεθεί με το όνομά της. Μετά το θάνατό της, κόπηκε νόμισμα στη Λέσβο με την εικόνα της, στήθηκαν αγάλματά της στις Συρακούσες και την Πέργαμο και χτίστηκε κενοτάφιο στις Συρακούσες στη μνήμη της. Είναι πιθανό πολλά από τα έργα της να χάθηκαν λόγω της μη αντιγραφής τους, ίσως λόγω της χαμηλής ζήτησής τους μετά την επικράτηση του χριστιανισμού και μιας πιο αυστηρής αντίληψης της ηθικής.